 |
| stemma del comune di Ballenstedt |
martedì 30 luglio 2019
Ballenstedt - Germania
Ballens - Svizzera
 |
| stemma del comune di Ballens |
Saas-Balen - Svizzera
Si tratta di un villaggio di alta montagna. Coordinate: 46°09'18.0"N 7°55'39.2"E
 |
| stemma del comune di Saas-Balen |
lunedì 29 luglio 2019
Băleni - Galati - Romania
 |
| stemma del distretto di Galați |
Băleni - Dâmbovița - Romania
Il comune è formato dall'unione di 2 villaggi: Băleni-Români e Băleni-Sârbi.
Il villaggio di Baleni è documentato a partire dalla metà del XV secolo con il nome di Rusi. Il nome di Baleni dato al villaggio di Rusi deriva dal nome di un boiardo che governava la "ocina" di Rusi, cioè il coppiere (paharnic) Balea, come risulta da un documento del 30 giugno 1572, firmato dal voivoda (duca) Alexandru, signore di Ungro-Vlahiei e figlio del voivoda Mircea.
Questo documento può essere considerato l'atto di nascita del villaggio di Baleni.
Dopo che il villaggio cambiò il suo nome, i boiardi che dominavano l'ocina in Baleni aggiunsero ai loro nomi: «ot.Baleni». A partire dal grande bano (conte) Udrea Baleanu il nome di "ot.Baleni" fu cambiato in quello di Baleanu. Con questo nome è nota una potente famiglia che occupava alte posizioni in Valacchia.
 |
| stemma di Dâmbovița |
Fonti:
https://ro.wikipedia.org/wiki/Comuna_B%C4%83leni,_D%C3%A2mbovi%C8%9Ba
https://balenlastname.blogspot.com/2019/07/in-comune-di-baleni-romani.html
Ballen - Egnach - Svizzera
 |
| stemma di Egnach |
Ballen - Danimarca
Ballen è un centro portuale situato nella costa orientale dell'isola di Samsø, in Danimarca. Storicamente, il porto risale all'epoca vichinga, ma è noto che sul posto vi fu anche un insediamento umano risalente all'età della pietra. Il villaggio era originariamente un centro portuale per Brundby.
Il porto è favorito dal vento di occidente ed è ancor oggi luogo di scambio e di mercato locale per la pesca.
Ballen, coordinate: 55°48'57"N, 10°38'15"E
Ballen, coordinate: 55°48'57"N, 10°38'15"E
 |
| stemma di Samsø |
Fonte:
https://da.wikipedia.org/wiki/Ballen
Ballen, coordinate: 55°48'57"N, 10°38'15"E
Ballen, coordinate: 55°48'57"N, 10°38'15"E
Baelen - Belgio
Baelen, coordinate: 50°37′N 5°58′E
Il villaggio appare menzionato in forma scritta come Bailus in un documento dell'anno 888. Fino alla fine dell'ancien régime, il comune ha fatto parte del ducatp di Limbourg ed è stato sede di uno dei cinque tribunali ducali.
 |
| stemma del comune di Baelen |
Balen - Belgio
Balen è un comune di lingua fiamminga situato nella provincia belga di Anversa, nelle Fiandre. Il comune comprende l'omonimo centro di Balen ed il centro di Olmen. Balen, coordinate: 51°10′N 5°10′EIl nome del villaggio si troverebbe citato per la prima volta nel 1173 come "Banele".
Secondo alcuni studiosi il toponimo "Banele" si compone della radice "banne", ossia banno, giurisdizione, e del suffisso "lo", che indicherebbe "bosco.
 |
| stemma del comune di Balen |
sabato 27 luglio 2019
Băleni-Români - Romania
Este cunoscut faptul ca zona comunei Baleni a fost locuita din cele mai vechi timpuri.
Cercetările arheologice din ultima vreme dând la iveala aşezări omeneşti cu mult înaintea primelor documente, na fac sa credem in străvechea ei existenta.
Satul Baleni, vatra puternicei familii a boierilor Baleni, căruia i s-a alăturat mult mai târziu satul sârbilor, este atestat de documente de pe la jumătatea veacului al XV-lea sub numele de satul Ruşi.
Numele de Baleni dat satului Ruşi se trage de la numele unui boier care a stăpânit «ocina» in Ruşi si anume paharnicul Balea dupa cum reiese dintr-un document din 30 iunie 1572 semnat de Alexandru Voievod, domn a Ungro-Vlahiei, fiul luiMircea Voievod. Acest document poate fi considerat actul de nastere al satului Baleni.
După ce satul si-a schimbat numele, boierii ce stăpâneau ocina in Baleni si-au adăugat la nume : « ot.Baleni ».
Incepând cu marele Ban Udrea Baleanu se schimba denumirea de « ot.Baleni » in aceea de Baleanu. Sub acest nume se cunoaşte o puternica familie care a ocupat înalte dregătorii in Tara Romaneasca. Cel mai proeminent membru din familia boierilor Baleni a fost marele Ban Udrea Baleanu, care a jucat un rol de seama in îndrăzneţul act istoric al lui Mihai Viteazul : Unirea vremelnica a celor trei Tari Romaneşti.
Marele Ban Udrea Baleanu, după ocuparea Moldovei este lăsat locţiitor de domn la Iaşi, de către Mihai Viteazul.
In timpul luptelor de pe Argeş este insa prins de Ieşi si dat in mâinile lui Simion Movila, care-1 decapitează in mai 1601. Si urmaşii săi au fost in posturi destul de însemnate : marele Ban, marele vornic Ivascu Baleanu a fost capul suprem al armatei sub domnia lui Matei Basarab.
Ultimul descendent a fost logofătul Nicolae Baleanu, cel care incheie astfel puternica familie a Balenilor in anul 1867.
Construita de marele logofat Grigore Baleanu, sfetnic apropiat al lui Constantin Brancoveanu, Curtea Boiereasca se intindea pe o suprafata de 7 pogoane si 19 prajini. Era inconjurata de ziduri inalte de 4 metri si groase de 0,5 metri, astazi in ruina. Conacul boieresc nu mai exista, fiind demolat si caramizile folosite la alte constructii administrative.
Moşia Baleni
Vechea moşie Baleni avea in cuprinderea sa satul Băcani si cătunul Pleasa, menţionate de documente si de harta austriaca din 1790, astăzi pastrandu-se doar in amintirea oamenilor.
Satul Băcani are o vechime documentara apropiata de cea a satului de vatra Baleni si trecutul lui abunda in documente. După anul 1810 nu mai avem insa nici un document care sa-i ateste existenta.
Satul Băcani era cuprins intre moşia Racovita,mosia Baleni si râul Ialomiţa pana la pădurea Nuceteanca. Acest sat ar corespunde in zilele noastre cu terenul de pe malul drept al râului Ialomiţa al C.A.P. Baleni Sârbi.
Din documente reiese ca satul Băcani era un sat de moşneni insa, datorita situaţiei precare in care au ajuns, au fost nevoiţi sa cedeze părţi din el boierilor Baleni. Pe parcurs,intreg satul va fi al acestora si va intra in cuprinderea moşiei lor.
LA STORIA COMUNE DI BALENI
È noto che l'area di Baleni è stata abitata fin dall'antichità.
Recenti ricerche archeologiche rivelano insediamenti umani ben prima di quanto i primi documenti non ci facciano credere alla sua antichità.
Il villaggio di Baleni, il focolare dei potenti boiardi Baleni, a cui in seguito si unì il villaggio dei serbi, è documentato da documenti della metà del XV secolo con il nome di villaggio di Ruşi.
Il villaggio di Baleni è documentato a partire dalla metà del XV secolo con il nome di Rusi. Il nome di Baleni dato al villaggio di Rusi deriva dal nome di un boiardo che governava la "ocina" di Rusi, cioè il vescovo Balea, come risulta da un documento del 30 giugno 1572, firmato dal voivoda (duca) Alexandru, signore di Ungro-Vlahiei e figlio del voivoda Mircea.
Questo documento può essere considerato l'atto di nascita del villaggio di Baleni.
Dopo che il villaggio cambiò il suo nome, i boiardi che dominavano l'ocina in Baleni aggiunsero ai loro nomi: «ot.Baleni». A partire dal grande bano (conte) Udrea Baleanu il nome di "ot.Baleni" fu cambiato in quello di Baleanu. Con questo nome è nota una potente famiglia che occupava alte posizioni in Valacchia.
Il membro più importante della famiglia boiarda dei Baleni fu il gran bano Udrea Baleanu, che ebbe un ruolo nel coraggioso atto storico di Mihai Viteazul: l'unione temporanea dei tre Paesi rumeni.
Il grande Ban Udrea Baleanu, dopo l'occupazione della Moldavia, fu lasciato a Iasi da Mihai Viteazul.
Durante le lotte su Arges fu catturato da Jesse e consegnato a Simion Movila, che lo decapitò nel maggio 1601. Anche i suoi discendenti ebbero posizioni piuttosto importanti: il gran bano, il grande governatore Ivascu Baleanu era il capo supremo dell'esercito sotto il regno di Matei Basarab.
L'ultimo discendente fu Nicolae Baleanu, colui che pose fine alla potente famiglia Balen nel 1867.
Costruita dal grande logotheaf Grigore Baleanu, stretto consigliere di Constantin Brancoveanu, la corte di Boiereasca si trovava su una superficie di 7 pogon e 19 prăjina (m2 5011,79 + 96 metri circa).
Era circondato da alte mura di 4 metri e mezzo metro di spessore, oggi in rovina. Il palazzo non esiste più, poiché i mattoni furono demoliti e utilizzati per altri edifici amministrativi.
Il contado di Balen
L'antica contado di Baleni includeva il villaggio di Băcani e la frazione di Pleasa, citati dai documenti e dalla mappa austriaca del 1790, oggi conservati solo dalla memoria popolare.
Dopo il 1810 non abbiamo documenti per dimostrarne l'esistenza: il villaggio Bacani si estende tra il fiume Racovita, Baleni e Ialomita fino alla foresta di Nuceteanca. Oggi questo villaggio corrisponde alla terra sulla riva destra del fiume Ialomita di C.A.P. Baleni Serbi.
I documenti mostrano che il villaggio di Băcani era un villaggio di hennes, ma a causa della precaria situazione in cui erano arrivati, hanno dovuto rinunciare a parti di esso ai boiardi di Baleni. Lungo la strada, l'intero villaggio sarà loro e comprenderà la loro proprietà.
Il villaggio di Băcani ha una documentazione antica come quella del centro del villaggio di Baleni e il suo passato abbonda di documenti. Dopo il 1810, tuttavia, non abbiamo documenti per dimostrarne l'esistenza.
Il villaggio di Băcani si trovava tra la tenuta Racovita, la tenuta Baleni e il fiume Ialomiţa fino alla foresta di Nuceteanca. Questo villaggio corrisponderebbe oggi alla terra sulla riva destra del fiume Ialomiţa di C.A.P. Balene Serbi.
I documenti mostrano che il villaggio di Băcani era un villaggio dei Moşneni ma, a causa della situazione precaria in cui arrivarono, dovettero consegnarne parte ai boiardi Baleni. Alla fine, l'intero villaggio sarà loro ed entrerà nel dominio della loro signoria.
Matthijs Balen
Storico e studioso olandese Matthys (Matthijs) Balen ha scritto una importante storia di Dordrecht in due volumi.
Matthijs Balen, gezeten voor zijn boekenkast en met een charter in de hand. Op de achtergrond de Grote Kerk. Gravure van Romein de Hooghe naar een schilderij en met een vers van Samuel van Hoogstraten (Regionaal Archief Dordrecht 551-10807).
Geboren Dordrecht 1 oktober 1611, overleden Dordrecht 30 maart 1691. Oudste zoon van Jan Balen Matthijsz (1590-1679) en Elisabeth van Bokstaal (circa 1585-1620). Matthijs huwde op 19 juni 1639 met Kristina van den Tak, die op 18 oktober 1642 overleed. Uit dit huwelijk werden geboren Elisabeth (1640-1678), Jakob (1641) en Mariken (1642-1644). Zijn tweede vrouw, Martina Savary (geboren 26 oktober 1618 als dochter van de bekende graveur Salomon Savary), met wie hij op 17 april 1644 te Amsterdam trouwde, schonk hem Maria (1645-1662), Johan (roepnaam Jan, 1647-1746), Emma (1649) en Adriana (1650-1667). Martina Savary stierf op 30 oktober 1652. Op 21 december 1653 trouwde Matthijs voor de derde maal, nu te Rotterdam met Elisabeth van Rijnberk. Zij stierf op 29 december 1684. Alleen zoon Jan overleefde zijn vader. Jans derde zoon Matthijs (1684-1766) kreeg les van Arnold Houbraken en ontwikkelde zich tot schilder en tekenaar.
De zeventiende eeuw kenmerkt zich door een grote belangstelling voor het verleden, met name in het perspectief van de vaststelling van en propaganda voor een lokale identiteit. Als gevolg daarvan verschijnen veel stadsbeschrijvingen, zo ook in Dordrecht. De jurist mr. Jacob van der Eyck opent de rij in 1628 met zijn Corte beschrijvinghe vanden Lande van Zuyt-Hollandt. Medicus Johan van Beverwijck volgt in 1640 met ’t Begin van Hollant in Dordrecht en predikant Jacob van Oudenhoven publiceert in 1666 Oudt ende Nieuw Dordrecht.
De Beschryvinge der stad Dordrecht, die Matthijs Balen in 1677 het licht laat zien, overtreft echter deze voorgangers. Dit boek telt meer dan 1.400 bladzijden, verdeeld over vier boeken met in het eerste deel de geschiedenis van Zuid-Holland en de rond de stad gelegen ambachtsheerlijkheden, in deel twee de stad met haar gebouwen en instellingen, in deel drie het stadsbestuur en de handvesten en in het laatste deel de gebeurtenissen en genealogieën van een veertigtal regentenfamilies. Het is eeuwenlang hét standaardwerk over de geschiedenis van Dordrecht. Pas in de twintigste eeuw wordt het gedeeltelijk verdrongen door de Geschiedenis van Dordrecht van archivaris Van Dalen en de driedelige Geschiedenis van Dordrecht.
Balen stamde uit een betrekkelijk eenvoudig, mogelijk uit de Zuidelijke Nederlanden afkomstige, doopsgezinde familie. Zijn vader, Jan Balen Matthijszoon was bierbrouwer in de Hengst in de Wijnstraat, verkocht zijn eigen bier in herberg de Gekroonde Osch en dreef een azijnmakerij bij het Bagijnhof. Nadat de brouwerij was afgebrand, richtte hij zich op de handel in Spaanse wol en de azijnmakerij. Matthijs trad in 1630 tot het Kuipersgilde toe, mogelijk omdat zijn vader veel met deze beroepsgroep te maken had. Volgens eigen zeggen heeft hij het beroep van kuiper ook uitgeoefend. Hij noemde een zekere Kornelis van Gezel gedurende tien jaar zijn ambtgenoot en in 1675 is hij zoals uit een lijst van gildebroeders blijkt, nog altijd lid. Maar of hij vaak als kuiper werkzaam is geweest, valt te betwijfelen. De meeste bronnen noemen hem touwverkoper, een beroep dat hij uitoefende in het huis de Pellikaan aan de waterzijde van de Voorstraat nabij de Visbrug. Of hij ook lid was van de confrérie der twijnders is twijfelachtig. Het gildeboek vermeldt in 1676 de inschrijving van een zekere Mattijs Baaleij.
De touwhandel liet hem blijkbaar zoveel tijd, dat hij zich kon storten op het verzamelen van gegevens over de geschiedenis van de stad en omgeving. En hoewel niet tot het patriciaat behorende, kreeg hij van het gemeentebestuur toestemming op de werkkamers van de ambtenaren oude stukken te bestuderen, al bleef de ijzeren kast, met daarin de belangrijkste stukken, voor hem gesloten. Matthijs maakte jarenlang aantekeningen uit (deels later verloren geraakte) archiefstukken maar ontleende ook de nodige gegevens aan manuscripten en eerder verschenen boeken zoals de kroniek van zijn huisvriend Pieter van Godewijck en het werk van Van Beverwijck, waaruit gedeelten soms vrijwel letterlijk zijn overgenomen.
Het uitgeven van een dergelijk werk was overigens een riskante onderneming. Toen het boek klaar was, wilden de plaatselijke uitgevers het uit vrees voor een te geringe afzet niet drukken. De Oudraad besloot hierop in januari 1674 honderd exemplaren op zwaar papier af te nemen voor in totaal duizend gulden. Symon Onder de Linde begon daarop met de uitgave en eind 1677 lag het werk onder de pers. Als tegenprestatie voor de gemeentelijke steun moest Balen, een bewonderaar van de gebroeders De Witt, enkele gedichten uit zijn boek verwijderen waarin werd gezinspeeld op de moord uit 1672. Bij de overhandiging van het eerste exemplaar beloofde de Oudraad Matthijs Balen of zijn zoon Jan te begunstigen met het eerste vrijkomende stedelijke ambt waarvoor zij geschikt waren, een belofte die nooit is ingelost.
Matthijs schreef ook gedichten. Margaretha van Godewijck noemde hem zelfs ‘un très exellent poëte’. Gelegenheidsgedichten van zijn hand treffen we aan in het voorwerk van enkele boeken en in het familiearchief Balen. Voorafgaande aan zijn stadsbeschrijving publiceerde hij in 1676 bij dezelfde drukker de Privilegien, voor-regten, handvesten, costumen, oude herkomen, keuren etc. der stad Dordrecht, en den lande van Zuyd-Holland, gevolgd door een Dag-Lyste met daarin een opsomming van stadsbestuurders en stedelijke functionarissen en een jaaragenda (waarvan een eerste proeve al in 1673 verschenen was). Vanaf 1678 tot aan zijn dood stelde hij ook jaarlijks de zogenoemde Heerenboekjes, de verre voorlopers van de gemeentegids Dordt in ’t kort, samen.
Matthijs stierf op 30 maart 1691 ‘out 79 jaer 5 maende 30 dage op een vrijdagh tussen 9 en tijene’ zoals zoon Jan, die de zaak van zijn vader zou voortzetten, in het familieregister aantekende. In het begraafboek van de Grote Kerk werd hij ingeschreven als ‘Historyschrijver van Dordreght’. De stad erkende zijn verdiensten door één van de straten die eind negentiende eeuw werden aangelegd naar hem te vernoemen.
Bronnen en literatuur
Collectie van bescheiden met betrekking tot de familie Balen; Dordrecht, Regionaal Archief Dordrecht, archiefblok 85.
G.D.J. Schotel, Matthijs Balen; in: Jaarboekje voor Dordrecht 1841 (Dordrecht 1841), p. 24-33.
G.H. Veth, Matthijs Balen (Overdruk Dordrechtsche Courant 1889).
A.J. Busch, Ten geleide bij de herdruk van de ‘Beschrijvinge der stad Dordrecht’ (Dordrecht 1966).
J. Alleblas, Matthijs Balen, historyschrijver van Dordreght, in: Lifestyle Dordrecht 3 (2005), p. 89-91.
http://www.genealogieonline.nl/genealogie-balen/
Verdere gegevens in Balen, p. 1347-1358; Van der Aa 2-1, p. 82-83; NNBW 1, p. 230-231.
Jan Alleblas (april 2012)
Matthijs Balen, gezeten voor zijn boekenkast en met een charter in de hand. Op de achtergrond de Grote Kerk. Gravure van Romein de Hooghe naar een schilderij en met een vers van Samuel van Hoogstraten (Regionaal Archief Dordrecht 551-10807).
Geboren Dordrecht 1 oktober 1611, overleden Dordrecht 30 maart 1691. Oudste zoon van Jan Balen Matthijsz (1590-1679) en Elisabeth van Bokstaal (circa 1585-1620). Matthijs huwde op 19 juni 1639 met Kristina van den Tak, die op 18 oktober 1642 overleed. Uit dit huwelijk werden geboren Elisabeth (1640-1678), Jakob (1641) en Mariken (1642-1644). Zijn tweede vrouw, Martina Savary (geboren 26 oktober 1618 als dochter van de bekende graveur Salomon Savary), met wie hij op 17 april 1644 te Amsterdam trouwde, schonk hem Maria (1645-1662), Johan (roepnaam Jan, 1647-1746), Emma (1649) en Adriana (1650-1667). Martina Savary stierf op 30 oktober 1652. Op 21 december 1653 trouwde Matthijs voor de derde maal, nu te Rotterdam met Elisabeth van Rijnberk. Zij stierf op 29 december 1684. Alleen zoon Jan overleefde zijn vader. Jans derde zoon Matthijs (1684-1766) kreeg les van Arnold Houbraken en ontwikkelde zich tot schilder en tekenaar.
De zeventiende eeuw kenmerkt zich door een grote belangstelling voor het verleden, met name in het perspectief van de vaststelling van en propaganda voor een lokale identiteit. Als gevolg daarvan verschijnen veel stadsbeschrijvingen, zo ook in Dordrecht. De jurist mr. Jacob van der Eyck opent de rij in 1628 met zijn Corte beschrijvinghe vanden Lande van Zuyt-Hollandt. Medicus Johan van Beverwijck volgt in 1640 met ’t Begin van Hollant in Dordrecht en predikant Jacob van Oudenhoven publiceert in 1666 Oudt ende Nieuw Dordrecht.
De Beschryvinge der stad Dordrecht, die Matthijs Balen in 1677 het licht laat zien, overtreft echter deze voorgangers. Dit boek telt meer dan 1.400 bladzijden, verdeeld over vier boeken met in het eerste deel de geschiedenis van Zuid-Holland en de rond de stad gelegen ambachtsheerlijkheden, in deel twee de stad met haar gebouwen en instellingen, in deel drie het stadsbestuur en de handvesten en in het laatste deel de gebeurtenissen en genealogieën van een veertigtal regentenfamilies. Het is eeuwenlang hét standaardwerk over de geschiedenis van Dordrecht. Pas in de twintigste eeuw wordt het gedeeltelijk verdrongen door de Geschiedenis van Dordrecht van archivaris Van Dalen en de driedelige Geschiedenis van Dordrecht.
Balen stamde uit een betrekkelijk eenvoudig, mogelijk uit de Zuidelijke Nederlanden afkomstige, doopsgezinde familie. Zijn vader, Jan Balen Matthijszoon was bierbrouwer in de Hengst in de Wijnstraat, verkocht zijn eigen bier in herberg de Gekroonde Osch en dreef een azijnmakerij bij het Bagijnhof. Nadat de brouwerij was afgebrand, richtte hij zich op de handel in Spaanse wol en de azijnmakerij. Matthijs trad in 1630 tot het Kuipersgilde toe, mogelijk omdat zijn vader veel met deze beroepsgroep te maken had. Volgens eigen zeggen heeft hij het beroep van kuiper ook uitgeoefend. Hij noemde een zekere Kornelis van Gezel gedurende tien jaar zijn ambtgenoot en in 1675 is hij zoals uit een lijst van gildebroeders blijkt, nog altijd lid. Maar of hij vaak als kuiper werkzaam is geweest, valt te betwijfelen. De meeste bronnen noemen hem touwverkoper, een beroep dat hij uitoefende in het huis de Pellikaan aan de waterzijde van de Voorstraat nabij de Visbrug. Of hij ook lid was van de confrérie der twijnders is twijfelachtig. Het gildeboek vermeldt in 1676 de inschrijving van een zekere Mattijs Baaleij.
De touwhandel liet hem blijkbaar zoveel tijd, dat hij zich kon storten op het verzamelen van gegevens over de geschiedenis van de stad en omgeving. En hoewel niet tot het patriciaat behorende, kreeg hij van het gemeentebestuur toestemming op de werkkamers van de ambtenaren oude stukken te bestuderen, al bleef de ijzeren kast, met daarin de belangrijkste stukken, voor hem gesloten. Matthijs maakte jarenlang aantekeningen uit (deels later verloren geraakte) archiefstukken maar ontleende ook de nodige gegevens aan manuscripten en eerder verschenen boeken zoals de kroniek van zijn huisvriend Pieter van Godewijck en het werk van Van Beverwijck, waaruit gedeelten soms vrijwel letterlijk zijn overgenomen.
Het uitgeven van een dergelijk werk was overigens een riskante onderneming. Toen het boek klaar was, wilden de plaatselijke uitgevers het uit vrees voor een te geringe afzet niet drukken. De Oudraad besloot hierop in januari 1674 honderd exemplaren op zwaar papier af te nemen voor in totaal duizend gulden. Symon Onder de Linde begon daarop met de uitgave en eind 1677 lag het werk onder de pers. Als tegenprestatie voor de gemeentelijke steun moest Balen, een bewonderaar van de gebroeders De Witt, enkele gedichten uit zijn boek verwijderen waarin werd gezinspeeld op de moord uit 1672. Bij de overhandiging van het eerste exemplaar beloofde de Oudraad Matthijs Balen of zijn zoon Jan te begunstigen met het eerste vrijkomende stedelijke ambt waarvoor zij geschikt waren, een belofte die nooit is ingelost.
Matthijs schreef ook gedichten. Margaretha van Godewijck noemde hem zelfs ‘un très exellent poëte’. Gelegenheidsgedichten van zijn hand treffen we aan in het voorwerk van enkele boeken en in het familiearchief Balen. Voorafgaande aan zijn stadsbeschrijving publiceerde hij in 1676 bij dezelfde drukker de Privilegien, voor-regten, handvesten, costumen, oude herkomen, keuren etc. der stad Dordrecht, en den lande van Zuyd-Holland, gevolgd door een Dag-Lyste met daarin een opsomming van stadsbestuurders en stedelijke functionarissen en een jaaragenda (waarvan een eerste proeve al in 1673 verschenen was). Vanaf 1678 tot aan zijn dood stelde hij ook jaarlijks de zogenoemde Heerenboekjes, de verre voorlopers van de gemeentegids Dordt in ’t kort, samen.
Matthijs stierf op 30 maart 1691 ‘out 79 jaer 5 maende 30 dage op een vrijdagh tussen 9 en tijene’ zoals zoon Jan, die de zaak van zijn vader zou voortzetten, in het familieregister aantekende. In het begraafboek van de Grote Kerk werd hij ingeschreven als ‘Historyschrijver van Dordreght’. De stad erkende zijn verdiensten door één van de straten die eind negentiende eeuw werden aangelegd naar hem te vernoemen.
Bronnen en literatuur
Collectie van bescheiden met betrekking tot de familie Balen; Dordrecht, Regionaal Archief Dordrecht, archiefblok 85.
G.D.J. Schotel, Matthijs Balen; in: Jaarboekje voor Dordrecht 1841 (Dordrecht 1841), p. 24-33.
G.H. Veth, Matthijs Balen (Overdruk Dordrechtsche Courant 1889).
A.J. Busch, Ten geleide bij de herdruk van de ‘Beschrijvinge der stad Dordrecht’ (Dordrecht 1966).
J. Alleblas, Matthijs Balen, historyschrijver van Dordreght, in: Lifestyle Dordrecht 3 (2005), p. 89-91.
http://www.genealogieonline.nl/genealogie-balen/
Verdere gegevens in Balen, p. 1347-1358; Van der Aa 2-1, p. 82-83; NNBW 1, p. 230-231.
Jan Alleblas (april 2012)
fonte: https://www.regionaalarchiefdordrecht.nl/biografisch-woordenboek/matthijs-balen/
Iscriviti a:
Post (Atom)